تبیین بخش خدمت در اقتصاد جهانی

اکنون دو بخش مهم در اقتصاد جهانی با هم و درکنار هم ارزش آفرینی می‌کنند: بخش تولید و بخش خدمت. در سالهای دور، بخش تولید، به عنوان مهم‌ترین بخش اقتصاد مورد توجه و مطالعه قرار گرفت. علت اصلی آن را می‌توان در نوشته‌های آدام اسمیت یافت. از نظر اسمیت، فعالیت‌هایی که به خلق کالاهای مشهود منجر می‌شوند "سازنده" هستند. سایر فعالیت‌ها، هر قدر هم که برای رفاه افراد سودمند و ضروری باشند "غیرسازنده یا غیر تولیدی" هستند زیرا، آنها کالاهای مشهود و قابل صدور بوجود نمی‌آورند بنابراین، تولید مهم‌ترین بخش اقتصاد است. همین چشم‌پوشی‌ها و کم اهمیت خواندن بخش خدمت از سوی محققین سبب شد که اهمیت این بخش مهم اقتصاد جهانی کمتر از بخش تولید در نظر گرفته شود و مبانی این بخش تحت سلطة مفاهیم بخش تولید بازتولید شوند. از دهة 80 میلادی، اغلب پیشرفت‌ها در افزایش تولید ناخالص داخلی کشورها حاصل از صنایع بخش خدمت بود. این موضوع سبب شد بخش خدمت، توجه محققان را به خود جلب کرده و مطالعات بیشتری در آن انجام شود. اسامی مانند "اقتصاد خدمت "، "جامعة پسا صنعتی "، و "رشد بخش سوم " از جمله اسامی هستند که به دلیل اهمیت این بخش ظهور کردند. در این مطالعه سعی داریم با نگاهی عمیق به ادبیات و پایه‌های نظری این بخش که کاملا مجزا از بخش تولید تعریف شده‌اند، تصورات غلطِ موجود، مبنی بر قرار دادن خدمت بعد از تولید، در انتهای زنجیرة تامین را از بین برده و اهمیت این بخش مهم در اقتصاد جهانی را تبیین نماییم.